ඔබට දැනීමට ඇති හැකියාව දෙවියන් වහන්සේගෙන් ලද තෑග්ගකි; මෙම චිත්තවේගීය හැකියාව ඔබට ආදරය කිරීමට සහ නිර්මාණය කිරීමට සහ විශ්වාසවන්ත, පක්ෂපාතී, කරුණාවන්ත සහ ත්‍යාගශීලී වීමට ඔබව මෙහෙයවීමට ඉඩ සලසයි..
කෙසේ වෙතත්, වළක්වා ගත යුතු චිත්තවේගීය අන්තයන් වන්නේ හැගීම්වාදය (හිස්ටීරියාව), සහ උදාසීනකම (නොසැලකිල්ල) වේ..!
සත්‍යය නම්, දෙවියන් වහන්සේ ඔබට ඔබේ හැඟීම් සහ දැනීම් ලබා දුන්නේ හේතුවක් ඇතුවයි. ඇදහිල්ලෙන් ජීවත් වෙනවා කියන්නේ අපි ඒවා නොසලකා හරිනවා කියන එක නොවෙයි. ඒම හැගීම් තනිව අයහපත් නොවේ, නමුත් අප අපගේ සිතුවිලි මත රැඳී සිටීමට ඉඩ සලසන දේ, නිෂේධාත්මක විය හැකි අතර, නිෂේධාත්මක හැඟීම්ලින් සෞඛ්‍යයට අහිතකර අධික බරක් ඇති කරයි..
අපගේ හැඟීම් සහ දැනීම් සාමාන්‍ය සහ ස්වාභාවික ඒවා වන්නේ ඒවා දෙවියන් වහන්සේගෙන් වන බැවිනි. දෙවියන් වහන්සේ පුළුල් පරාසයක හැඟීම් විදහා දක්වන බව ශුද්ධ ලියවිල්ල පෙන්වා දෙයි. සමිඳාණන් වහන්සේ සහ අප අතර ඇති වෙනස නම් අපගේ හැඟීම් හෝ දැනීම් අපව පාපයට ගෙන යා හැකි අතර දෙවියන් වහන්සේගේ හැඟීම් හෝ දැනීම් ධර්මිෂ්ඨ වන අතර උන්වහන්සේගේ සෙනඟට ආදරය කළ හැකි ස්ථානයකින් ඒවා පැමිණේ..
ඔව්, දෙවියන් වහන්සේටත් හැඟීම් සහ දැනීම් ඇත. උන්වහන්සේත් ප්‍රීතිය, දුක, පාපය කෙරෙහි වෛරය, ප්‍රේමය, සතුට, කෝපය, ඊර්ෂ්‍යාව (බොරු දෙවිවරුන් විසින් අපව මෙහෙයවනු ලැබීමට අකමැති ස්වබාවය) සහ අප මෙන් අනුකම්පාව අත්විඳියි. උන්වහන්සේ අපේ කඳුළු සහ අපගේ සිනහව තේරුම් ගනී. අපි තරහා අත්දකින විට හිත අවුල් වූ විට උන්වහන්සේ ඒවා තේරුම් ගනියි. උන්වහන්සේ එසේ කරන නිසා, අප හැඟීම්බර වූ විට උන්වහන්සේ තේරුම් ගන්නා බවට අපට සහතික විය හැකිය. ඔබේ හැඟීම් ගැන ලැජ්ජා නොවන්න. ඒ වෙනුවට, ඔබේ හැඟීම් සහ දැනීම් උන්වහන්සේගේ පාමුල තබා යාච්ඤාවෙන් දෙවියන් වහන්සේ වෙතට යන්න. උන්වහන්සේ ඔබ සහ ඔබේ හැඟීම් ගැන සැලකිලිමත් වේ.
“ජේසුස් වහන්සේ ජනකාය දැක, ඔවුන් එඩේරෙකු නැති බැටළුවන් මෙන් දුක්ගැහැට විදිමින් විසිර ගොස් සිටි බැවින් ඔවුන්ට අනුකම්පා කළ සේක…..”(ශුද්ධවර මතෙව් 9:36)
